مقایسه اثرات درمانی تیبولون و هورمون درمانی کلاسیک بر شاخص و ارزش بلوغ سلول‌های واژن در زنان یائسه

  سابقه و هدف: واژینیت آتروفیک یکی از مشکلات شایع دوران یائسگی است که توسط روش‌های هورمون درمانی بهبود می‌یابد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه شاخص و ارزش بلوغ سلول‌های واژن در طی مصرف تیبولون و هورمون درمانی جای‌گزینی بود.   مواد و روش ‌ ها: این کارآزمایی بالینی بر روی 150 زن یائسه و در سه گروه درمانی انجام گرفت. هر گروه به مدت 6 ماه یکی از سه رژیم درمانی تیبولون، هورمون درمانی جای‌گزینی و مکمل کلسیم را دریافت نمودند. شاخص و ارزش بلوغ سلول‌های واژن قبل و بعد از درمان و با استفاده از تست پاپ اسمیر مورد مقایسه قرار گرفت.   یافته ‌ ها: آزمون ویلکاکسون نشان‌دهنده اختلاف معناداری بین درصد سلول‌های قاعده‌ای، سطحی و ارزش بلوغ سلول‌های واژن پس از درمان نسبت به قبل از آن در دو گروه تیبولون و هورمون درمانی جای‌گزینی بود (001/0= P )، ولی درصد سلول‌های بینابینی اختلاف معناداری نداشت. آزمون من‌ویتنی نشان داد درصد سلول‌های قاعده‌ای در گروه هورمون درمانی جای‌گزینی نسبت به تیبولون (002/0= P ) و کلسیم (001/0= P ) کمتر بود. همچنین، این شاخص در گروه هورمون تیبولون نسبت به کلسیم (001/0= P ) کمتر بود. درصد سلول‌های بینابینی در گروه هورمون درمانی نسبت به به تیبولون (03/0= P ) و کلسیم (001/0= P ) بیشتر بود. درصد سلول‌های سطحی و ارزش بلوغ سلول‌های واژن در گروه هورمون درمانی جای‌گزینی بیش از کلسیم (001/0= P ) بود، ولی نسبت به تیبولون افزایش معناداری مشاهده نشد. در گروه تیبولون نسبت به کلسیم درصد سلول‌های قاعده‌ای (001/0= P ) کاهش بیش‌تر اما در درصد سلول‌های بینابینی افزایش معناداری مشاهده نشد. درصد سلول‌های سطحی و ارزش بلوغ سلول‌های واژن توسط تیبولون بیش‌تر از کلسیم (001/0= P ) افزایش یافت. نتیجه‌گیری: تیبولون همانند هورمون درمانی کلاسیک منجر به بهبود شاخص و ارزش بلوغ سلول‌های واژن می‌گردد. با توجه به خطرات احتمالی و عوارض جانبی مصرف هورمون درمانی کلاسیک، تامل و حسن دقت در انتخاب روش درمانی مناسب جهت بهبود علائم یائسگی از جمله آتروفی دستگاه تناسلی از سوی تیم پزشکی و ارائه‌دهندگان خدمات سلامت پیشنهاد می‌گردد.